بررسی حذف -bp۴۹۷۷ در dna میتوکندریایی زنان دچار سقط خود به خودی

چکیده مقدمه: سقط خود به خودی به معنی ختم حاملگی قبل از هفته بیستم بوده که با مرگ جنین همراه است. کم و بیش 50-30% لقاح در انسان به سقط خود به خودی منجر می شود که بیشتر این سقط ها در زمان لانه گزینی و مرتبط با استرس اکسیداتیو رخ می دهند. استرس اکسیداتیو می تواند به dna میتوکندریایی (mtdna) آسیب وارد کند. آنزیم های زنجیره تنفسی ناقص که توسط mtdna ی دارای حذف کد می شوند، ممکن است منجر به افزایش استرس اکسیداتیو شود. هدف: بررسی حذف -bp4977 یا حذف عمومی در mtdna ی لکوسیت های زنان دچار سقط جنین خود به خودی مواد و روش ها: dna ی ژنومی از نمونه خون 150 زن دچار سقط خود به خودی و 90 کنترل استخراج شد. حذف -bp4977 در mtdna، از روش gap-pcr و جفت پرایمر طراحی شده توسط نرم افزار oligo7 استفاده و آنالیز آماری با نرم افزارmedcalc انجام شد. نتایج: در 45 نفر (30%) از زنان مبتلا به سقط خود به خودی حذف -bp4977 در mtdna و تنها در 6 نفر (66/6%) از افراد کنترل وجود داشت. ارتباط معنی داری بین این حذف و افزایش خطر سقط خود به خودی بدست آمد (0001/0=p 74/14- 44/2=(ci) 95٪،00/6= or). نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباطی قوی بین حذف -bp4977 و سقط خود به خودی بدست آمد گرچه، برای تعیین ارتباط بین این حذف و سقط خود به خودی لازم است مطالعه در جمعیت های بزرگ تر انجام شود.